- Ticari Belgeler
- Sevk Belgeleri
- Sigorta Belgeleri
- İhracat ve İthalat İçin Gerekli Diğer Belgeler
Proforma Fatura ( Proforma Invoice )
Ticari Fatura ( Commercial Invoice )
Konsolosluk Faturası
Navlun Faturası
Sevk Belgeleri
- Konşimento ( Bill of Lading-B/L )’lar üç şekilde düzenlenebilir:
- Ada Yazılı Konşimento ( Straight B/L )
- Emre Yazılı Konşimento ( Negoiable B/L )
- Hamiline Yazılı Konşimento ( Bearer B/L )
Konşimento Çeşitleri:
- Yükleme Konşimentosu ( On Board B/L – Tesellüm Konşimentosu ( Received for Shipment B/L )
- Temiz Konşimentosu ( Clean B/L ) – Kirli Konşimentosu ( Dirty B/L )
- Konteyner Konşimentosu – Üst Üste Taşıma Konşimentosu ( Combmed B/L )
- Düzgün Hat Konşimentosu – Kısa Konşimento veya Arka Beyaz Konşimento
- Geçkin Konşimento ( Stale B/L ) – Navlun özleşmesine Dayalı Konşimento
- Taşıma Senetleri ( Way Bills )
- Havayolu Nakliye Makbuzu ( Air Way Bill )
- Demiryolu Hamule Senedi ( Rail Consigment Note )
- CMR Belgesi ( CMR Consigment Note )
- FIATA Taşıma Belgeleri
- Nakliyeci Makbuzu ( Forwarder’s Receipt )
- Posta Makbuzu
İhracat ve İthalat İçin Gerekli Diğer Belgeler
- Menşe Şehadetnamesi ( Certificate of Origin )
- Çeki Listesi ( Certificate of Weight )
- Paket / Koli Listesi ( Packing List )
- Ekspertiz veya Analiz Raporu ( Certificate of Quality or Analysis )
- Gözetim Belgesi ( Inspection Certificate )
- Sağlık Raporu ( Health Certificate )
- Dolaşım Belgeleri ( Certificates of Circulation )
- Dahilde İleme İzin Belgesi
- Hariçte İşleme İzin Belgesi
- Gümrük Beyannamesi ( Customs Declaration )
Birinci Dünya Savaşından sonra dağılan Osmanlı İmparatorluğu döneminde dış ticaret politikası daha ziyade gümrük politikası
aracılığı ile yürütülmüş ve ayrıca bir dış ticaret politikasına ve örgütüne gerek duyulmamıştır.
19 Mayıs 1919 tarihinde Mustafa Kemal Atatürk’ün başlattığı Kurtuluş Savaşı sırasında 23 Nisan 1920′de toplanan Türkiye Büyük
Millet Meclisi, 2 Mayıs 1920′de kabul ettiği 3 sayılı Kanunla 11 kişilik ilk Bakanlar Kurulu’nu oluşturmuştur. Bu Bakanlar Kurulu’nda
Ticaret, Sanayi, Maden, Ziraat ve Orman işlerini yürütmek üzere bir İktisat Bakanlığı yer almıştır. Sonradan Ziraat ve Orman işleri
ayrılarak ayrı bir Bakanlık oluşturulmuştur.
10.8.1925 tarihli Resmi Gazete’de yayınlanan yönetmelikle, yurtdışında önemli ticaret merkezlerinde Ticaret Temsilcilikleri kurulması
sağlanmış ve böylece ilk kez yabancı ülkelere gönderilecek Ticaret Temsilcilerinin nitelikleri ve görevleri belirlenmiştir.
27 Mayıs 1934 tarihinde kabul edilen 2450 sayılı Kanun ile kurulan İktisat Bakanlığının görevleri kara ticareti, deniz ticareti, sanayi ve
maden işlerini kapsayacak şekilde genişletilmiştir. Bu meyanda dış ticaret konuları ile ilgili birimler ilk kez Dış Ticaret Reisliği (Türk
Ofis) ismi altında toplanmıştır.
27.5.1939 tarihinde 3416 sayılı Kanunla Ticaret Bakanlığı ismi ile yeniden kurulan Bakanlık bünyesinde yer alan ve yeni ismi Dış
Ticaret Dairesi Reisliği olan Dış Ticaret Örgününün görevleri: “Dış Ticaret münasebetlerinin tanzimine ve ticaret mukavele ve
anlaşmaları aktine ait esasları tesbit ve bu mukavele ve anlaşmaların tatbikini ve dış ticaret münasebetlerinin inkişafını temine
yarayacak tedbirleri ibraz ve tatbik eylemek ve umumiyetle sergi ve fuarların teşvik, himaye ve bunlara iştirak işleriyle meşgul ve
ecnebi memleketlerdeki Türk Ticaret Odaları faaliyetleriyle alakadar olmak.” şeklinde belirlenmiştir
Dış Ticaret Dairesi Reisliği olarak 32 yıl görev yapan bu kuruluş, 26.3.1971 tarihinde Ticaret Bakanlığından ayrılarak müstakil bir Dış
Ekonomik İlişkiler Bakanlığı haline gelmiş ise de ömrü kısa sürmüş ve 11.12.1971 tarihinde eski Ticaret Bakanlığının yeniden teşkili
ile birlikte bu yeni Bakanlık içerisinde Dış Ticaret Genel Sekreterliği ismi ile fonksiyonunu devam ettirmeye başlamıştır. Genel
Sekreterlik şu ana hizmet birimlerinden oluşmuştur;
İhracat Genel Müdürlüğü
İthalat Genel Müdürlüğü
Anlaşmalar Genel Müdürlüğü
A.E.T.İşleri Genel Müdürlüğü
Değerlendirme Genel Müdürlüğü
Teşvik ve Uygulama Genel Müdürlüğü (bu birim sonradan Devlet Planlama Teşkilatına bağlanmıştır.)
13.12.1983 tarihli ve 188 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ile, bir taraftan Ticaret Bakanlığı bünyesindeki Dış Ticaret Genel
Sekreterliği ile Standardizasyon Dairesi öte taraftan Maliye Bakanlığı bünyesindeki Hazine Genel Müdürlüğü ve Milletlerarası İktisadi
İşbirliği Teşkilatı Genel Sekreterliği biraraya getirilmek suretiyle Başbakanlığa bağlı Hazine ve Dış Ticaret Müsteşarlığı kurulmuştur.
Hazine ve Dış Ticaret Müsteşarlığı 11 yıl hizmet gördükten sonra 9.12.1994 tarihinde kabul edilen ve 20.12.1994 tarih ve 22147
sayılı Resmi Gazete’de yayınlanarak yürürlüğe giren 4059 sayılı Kanunla Başbakanlığa bağlı Hazine Müsteşarlığı ve
Dış Ticaret Müsteşarlığı isimleri ile iki ayrı kuruluş haline getirilmiştir.
Sözkonusu Kanuna göre, dış ticaret politikalarının tespitine yardımcı olmak, tespit olunan bu politikalar çerçevesinde ihracat, ihracatı
teşvik, ithalat, yurtdışı müteahhitlik hizmetleri ve ikili ve çok taraflı ticari ve ekenomik ilişkileri düzenlemek, uygulamak,
uygulamaları izlemek ve geliştirmek görevlerini üstlenen Dış Ticaret Müsteşarlığı aşağıdaki ana hizmet birimlerinden oluşmaktadır.
-İhracat Genel Müdürlüğü -İthalat Genel Müdürlüğü -Anlaşmalar Genel Müdürlüğü -Avrupa Birliği Genel Müdürlüğü -Serbest
Bölgeler Genel Müdürlüğü -Dış Ticarette Standardizasyon Genel Müdürlüğü -Ekonomik Araştırmalar ve Değerlendirme Genel
Müdürlüğü
Cumhuriyetin gelişmesine paralel olarak gelişen ve gittikçe daha fazla önem kazanan dış ticaretimiz, ülkemizin kalkınması ve
ekonomik gelişmesinde en önemli rolü oynayan faaliyetlerden biri olmuş ve önemine uygun şekilde örgütlenerek Devlet
Teşkilatımızın içerisinde layık olduğu mümtaz yerini almıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder